Wij houden van rust in ons hoofd. Misschien komt het omdat we inmiddels vier kids hebben, waarvan er altijd wel twee iets geks doen, maar o wat is het heerlijk om gewoon lekker te kunnen zitten en genieten van ze. Ik ben dus ook echt een mega voorstander van lekker buiten in het zonnetje zitten, terwijl de kids lekker in de (grote) tuin spelen. Maar soms denken de kids daar toch wat anders over. Die willen de wijde wereld in. Spelen in de speeltuin een paar straten verderop, en laatst wilden ze zelfs naar het winkelcentrum zonder mama. ‘We hebben zin in een ijsje, mogen we die even gaan kopen’? Pffff wat zeg je dan tegen een kind van zeven en eentje van vijf jaar oud?!?! Aan de ene kant wil ik ze heel graag die zelfstandigheid meegeven, ik wil mijn kids opvoeden maar vooral ook zelfstandig leren worden. Maar de andere kant in mij, schreeuwde dat het hartstikke onverantwoordelijk is om die kinderen alleen op pad te sturen. Weet je wel wat er allemaal met je kids kan gebeuren onderweg? Ze lopen misschien niet in zeven sloten tegelijk, maar die vijver naast ons huis is al erg genoeg. Of die zes keer dat ze ergens moeten oversteken. Wat nou als ze ruzie krijgen onderweg? En de grote sterke broer besluit dat hij genoeg heeft van zijn zusje… Yes, the struggle is real! Dus ik ging eens even op onderzoek uit. Hoe kan je nou je kids toch vrijheid en zelfstandigheid aanleren, maar niet als een gestresste kip zitten te wachten, terwijl ze hun eigen wereld wat verbreden….

Voor de kleintjes is de tuin een goed begin

Wij hebben twee kleintjes (zoals we ze zelf gekscherend noemen), een peuter van net twee jaar, en een baby van acht maanden. Die jongste gaat gelukkig nog niet echt heel erg ver (lees, ze heeft nog lang geen belangstelling voor kruipen of zitten) en de #funniestkidontheblog heeft al wel door dat ze een eigen persoontje is.

En daarmee komt ook het ‘mama buituh pelen?’ Nou vooruit, ga jij maar ‘alleen’ buiten spelen. Gelukkig hebben we al lang voor haar komst wel nagedacht over een veilige tuin. We wonen aan een weg (met bossages tussen onze tuin en de weg, maar toch) dus er moest wel iets veiligs voor komen, zodat ze niet gelijk uit de tuin de weg op konden rennen. Even wat hekwerk prijzen vergelijken, en we kwamen uit op een soort stevige rol gaas van een meter hoog, wat we rondom (door de bossages dus) plaatsten in de tuin. Zo weten we nu zeker dat de kleinste twee in ieder geval niet zomaar uit de tuin ontsnappen, en de oudste twee klimmen ook niet zomaar over een meter hoog hekwerk heen.

Op ons huis zit trouwens (al voordat wij er kwamen wonen) een sticker met ‘ camerabewaking ‘ op het raam, dus dat geeft altijd een veilig gevoel. En het is ook echt waar, we hebben een camera in ons huis. Maar waarschijnlijk niet zo een waar je aan denkt bij camerabewaking. Het is een Wifi-camera in de babykamer die we gebruiken als babyfoon. Dat vind ik dus ook zo ontzettend handig. Ik kan in de tuin zitten met de #funniestkidontheblog, terwijl de baby slaapt. Hoef niet elke tien minuten naar boven te sluipen, want met die camera kan ik prima zien of ze nog slaapt of dat ze wakker is.

Voor peuters in de straat spelen

Onze peuter mag met haar grote broer en zus wel eens in ons straatje spelen. Ik heb aan het begin altijd een begin en eindstreep getekend met stoepkrijt om het ook gelijk zo visueel mogelijk te maken. Nou scheelt het dat bij ons de stoep niet heel breed is, en er haast niks gebeurd, dus kon ik makkelijk een gebied afbakenen van een meter of twee breed, en twintig lang. Al een stukje verder die wijde wereld in dus. En ja, waarschijnlijk moet je de eerste dertig keer toch nog even eraan herinneren dat die strepen niet voor niks op de stoep staan, maar ze krijgen het door. Ze leren het echt. En als je oudere kids hebt, dan helpen die vaak ook maar al te graag met zeggen dat ‘dat niet mag’!!!

Heb je geen stoep voor het huis, maar een hofje? Prijs je gelukkig, dan kun je zo vanuit je keukenraam naar buiten gluren. Peuters blijven loslopend wild, dus dat ‘alleen buiten spelen’, gebeurd hier eigenlijk nooit echt alleen. Maar voor hun gevoel zijn ze wel al een stuk groter, als ze buiten hun eigen huis/tuin territorium mogen. Gewoon een keertje proberen dus.

Kleuters naar de speeltuin

Kleuters die naar de basisschool gaan kunnen best al wel naar de speeltuin om de hoek. Hier denk je natuurlijk zelf aan de veiligheid van je kind, woon je aan een weg waar ze 50 rijden of zelfs harder, dan moet je je even afvragen hoe verstandig en veilig het is om ze te laten oversteken. Misschien dat je daar dan beter kan meelopen, maar over het algemeen zitten er in de meeste steden wel speeltuintjes om de vijf tot tien straten. Als je met je peuter al naar een speeltuintje in de buurt gaat, met enige regelmaat, dan weten ze ook al gauw de weg. Tot mijn verbazing kan onze peuter, van net twee jaar oud dus, al zelf naar het winkelcentrum hier vijf minuten vandaan lopen. We gaan namelijk elke dag even naar de bieb, maken daar een wandelingetje, gaan naar het consultatie bureau of doen wat boodschapjes. Ze weet nu al precies waar ze heen moet.

Het voordeel van vaak met kleintjes naar een speeltuin gaan, is dus ook dat ze de weg leren kennen. Weten waar ze moeten stoppen voor een fietspad, of waar de parkeerplaats is en waar dus auto’s kunnen rijden.

Kleuters kunnen prima naar een speeltuintje verderop. Zelfstandig. Ik ga zelf als mijn kleuter naar buiten gaat, om de tien minuten even erheen lopen, kijken of ze nog lekker aan het spelen is met vriendinnetjes of dat ze weer terug naar huis wil.

Vanaf groep 5 zelf naar sport/school/winkelcentrum

Iek! Ja, onze zoon zit inmiddels bijna in groep 5. Het is ongelooflijk! Vanaf groep 3 mocht hij van ons (en van school) zelfstandig naar school lopen. Nou heb ik het mega voordeel dat wij ontzettend dicht bij school wonen, dus dat ik dat verder ook geen probleem vind. Maar je kunt over het algemeen wel zeggen dat kinderen in groep 5 wel zelf naar school kunnen lopen. Of naar voetbal kunnen fietsen, in het winkelcentrum een brood kopen en dat soort dingen.

Ook hier ken jij je kind weer het beste, dus doe vooral wat bij jullie kind past. Zo hebben wij kennissen waarvan hun kind zodra je het niet in de gaten houdt, gewoon weg loopt. Ja, die zit zelfs al in groep 6. Maar dan is het dus heel onverstandig om zo’n kind alleen naar school of gym te laten gaan. Ik denk dat het wel gewoon heel goed is om van jongs af aan al langzaam die zelfstandigheid aan te leren. Want als je een kind van 8 nog nooit alleen hebt gelaten thuis, voor een kwartiertje, hoe kun je dan denken dat zodra hij een jaar ouder is en in de bovenbouw op school zit, dat hij dan in één keer zelf naar een vriendje kan fietsen, naar voetbal gaat en vervolgens ook heel thuis komt? Niet echt he? Dus daarom zou ik je vooral aanraden om gewoon je kids van jongs af aan, lekker steeds iets meer zelfstandigheid aan te leren, zodat je ze op een gegeven moment ook echt met een gerust hart kunt laten ontdekken.

En dat tripje naar het winkelcentrum?! Ja, ze zijn met z’n tweeën geweest, hebben lekkere Churros gekocht, hebben bij de Action een boodschapje gedaan én zijn met z’n tweeën ook weer thuisgekomen. En ja, ik zat om de haverklap op de klok te kijken, proberen in te schatten waar ze waren, wanneer ze terug zouden zijn. Ook heb ik wel vijf rampscenario’s volledig uitgeschreven en laten afspelen in mijn hoofd. Maar goed. Ze hebben het overleefd, de Churros was gekocht (en gegeten, dat was dan weer niet helemaal de bedoeling, maar goed) en ze hadden zelfs het juiste gekocht in de Action.
Hartstikke trots op ze dus! En de onvermijdelijke vraag kwam; wanneer mogen we weer samen naar het winkelcentrum?!