Zucht, ik moet er aan toe geven. Onze dochter van drie jaar en drie maanden is nog niet zindelijk. We hebben bij de oudste twee eindeloos veel pogingen tot ‘zindelijk maken’ gedaan, en niets werkte. En toen in eens uit het niets, kwamen ze toen ze 3 jaar en 3 maanden waren ermee dat ze geen luier meer om wilden. En sindsdien beiden nooit een ongelukje gehad. Zelfs ’s nachts kon de luier gewoon uit! Wauw! Ik voelde me echt zo slecht dat al onze verwoede pogingen toen niets brachten… Maar kennelijk waren ze er gewoon niet klaar voor, dat is wel duidelijk. Dus stiekem heel stiekem, dacht ik dat onze derde peuter ook wel met een jaar of drie (en drie maanden, haha) ook wel zou zeggen: ‘Nou mam, die luiers he, geef die maar aan mijn kleine zusje. Ik ben er wel klaar mee.’ Maar helaas.. Niets is minder waar. We hebben haar in de zomer regelmatig zonder luier laten lopen, met gewoon een onderbroekje aan. En dan pieste ze gewoon zonder blikken of blozen en speelde gewoon verder. Pas als je zei van, heb je geplast, dan keek ze heel verbaasd van ‘oh oeps, volgens mij wel’. Gewoon totaal niet bewust van het feit dat ze helemaal kletsnat was… Snap jij het?!

Nu moeten we haar binnenkort natuurlijk gaan inschrijven voor de basisschool, en dan staat daar de welbekende vraag… ‘Is uw zoon/dochter zindelijk en zelf in staat naar de wc te gaan’. En ik weet inmiddels maar al te goed dat de consequenties van jouw antwoord op die vraag vrij verstrekkend zijn. Vul je daar ‘nee’ in, dan kan het zijn dat school je kind niet toe laat. Of als je een wel willende school hebt, je zelf voor elke verschoning naar moet komen. Pfoeeee… Daar zit je toch niet op te wachten. En bovendien vind ik het gewoon best beschamend om te moeten opschrijven op papier (zo’n papier dat de rest van je kinds leven in een dossier zit) dat je kind nog niet zindelijk is.

Dus ik zocht naar een oplossing, hoe kunnen wij toch een volmondig JA antwoorden op die vraag. Rondlopen in een onderbroekje bracht ons alleen maar vieze vloerkleden, natte banken en ondergeplast speelgoed op. Niet heel erg praktisch als je vier kids hebt. Ook niet met eentje trouwens, maar dat is niet ons geval. Ik hoor gelukkig wel vaker dat kinderen die cognitief ver voorlopen vaak met dit soort zaken wat achterlopen. Dus misschien heb ik wel een legitiem excuus in handen, maar daar is dochterlief natuurlijk niet mee geholpen. Dus werdt er een plas-van-aanpak bedacht.

1. Regelmatig op het potje/de wc zetten

Ze vind het potje en de wc gelukkig interessant genoeg, en ze vind het geen probleem om hierop te gaan. Tot nu toe komt er alleen niets uit. Maar goed, wie weet helpt het wel om haar gewoon regelmatig (is om de vijf minuten te vaak, haha?) op de wc te zetten.

We zijn in ieder geval begonnen met na het slapen, en voor het slapen en na het eten haar op de wc te zetten. Ik kies er trouwens voor om haar direct op de wc te zetten, en het tussenstapje potje over te slaan. Ik vind het 1. Teveel gehannes om met plasjes en zo te sjouwen en het in de wc te gooien en 2. Hoor ik vaak dat kinderen dan alleen maar op een potje kunnen plassen en de wc te eng vinden, dus kun je overal een potje met je mee gaan sjouwen.

2. Het welbekende belonen

Natuurlijk is een plas beloning ook een must! Tenminste, volgens mij wordt iedereen getriggerd door beloningen hoe groot of klein we ook zijn. Dus we hebben haar gevraagd wat ze heel graag wil. Nou dat is LEGO of een Schleich unicorn. Ik heb dus een simpele plas beloningskaart gemaakt.

Zindelijkheids-belonings-kaart

Mocht je die ook willen downloaden, dan kan dat hier

zindelijkheids beloningskaart

Dus een sticker bij elke plas, en twee bij een drol! Dat zou moeten motiveren toch?! Ik heb de beloningskaart zo gemaakt dat de eerste keer een beloning krijgen wat makkelijker is, dan de tweede keer. Dus eerst maar eens 10 keer een plasje en de volgende kaart pas bij 20 stickers een beloning. Dan merken ze ook dat het wat meer van ze verwacht wordt, en dat het gewoon normaal is dat je plast en poept op de wc. Ik bedoel, mama krijgt ook geen stickers en eenhoorns meer als ze elke dag op de wc haar behoeftes doet. Dus dat belonen moet aan het begin vooral vaak zijn, en dan steeds meer afbouwen.

3. De luier uit (HELP!)

Oké, deze stap vind ik dus echt het aller moeilijkste… De luier moet namelijk gewoon een keer uit. Zonder leert ze natuurlijk niet hoe het echt is om het te voelen ‘lopen’. En dit vind ik dus het meest irritante aan het hele zindelijkheidstraining verhaal.

Want ik ben dus degene die elke keer met vieze vloeren, kleden, banken en kleren zit. Ja, natuurlijk laat ik haar ook helpen met het opruimen (want ik vind dat ze dat met haar drie jaar prima kan…) maar toch…

Echt als ik die kleine plasjes op de grond kan vermijden dan heb ik daar grof geld voor over. Het liefst zou ik gewoon iemand  inhuren die haar in drie dagen zindelijk maakt of zo. Maar helaas is die optie er nu niet.

Toch vond ik wel iets wat super handig lijkt. Namelijk, oefenbroekjes. Het zijn ‘gewoon onderbroekjes’, maar ze hebben een speciale laag die de eerste druppels prima opvangt. Mijn hoop is dus echt helemaal gezet op deze speciale oefenbroekjes.

Ik mocht de oefenbroekjes van Zoocchini gaan testen, dus daar volgt binnenkort week een fijne review over, en natuurlijk mag ik ook weer iemand van jullie blij maken met een setje oefenbroekjes. Voor alle kindjes die later zindelijk zijn, of voor de vroege dreumesen die toe zijn aan zindelijk worden.

Wordt vervolgd dus… Heb jij nog een fantastische tip? Deel die dan vooral op Facebook met me, dan kan ik die misschien nog meenemen in ons plas-van-aanpak!